به نام خدا

به نام خدای دادگری (( عادلی )) که داد (( عدالت )) را یاد انسان داده است ؛ اما برخی از انسان ها از آن استفاده میکنند و برخی دیگر نمیکنند . در بعضی از جاها داد داده نمیشود . اما به بهای چه ؟! اگر کسی ، دیگری را با بیداد (( ناعدالتی )) آزرده کرد ، ممکن است به آنچه میخواهد برسد اما هم دل کسی را میشکند و هم خدا خودش خوب میداند که با او چه کند ؛ حتی اگر که در این دنیا هم سزا داده نشود .

باید خوب دانست که زندگی اصلی آخرت است و خداوند در رستاخیز به حساب همه میرسد .

اگر کسی را ناراحت و آزرده کردیم ، اگر دلی را شکستیم ، اگر حقی را خوردیم ، اگر از بیت المال برداشتیم ، اگر حق خود را نگرفتیم ، اگر یتیمی را آزار دادیم ، اگر از زمان درست استفاده نکردیم ، اگر اشک کسی را در آوردیم ، اگر گلی را شکستیم ، اگر غیبت کردیم ، اگر دروغ گفتیم و…

باید دانست که ما به گردنشان حق داریم و باید پوزش بخواهیم (( حلالیت بطلبیم )) و دیگر کار اشتباه نکنیم .

همه در این دنیا زندگی میکنند و حقی دارند ؛ همه تلاش میکنند ! پس نباید با حرف بیهوده و دیدگاه (( نظر )) بیهوده حق کسی را از بین برد .

ای کاش همه در جایگاه داوری ، درست داوری کنند و داور خوبی باشند . هرچند باید دانست که داور اصلی و قاضی واقعی کسی نیست جز خداوند مهربان و بخشنده ؛ پس بیایید تا خودمان را اصلاح کنیم تا پیش خدا سربلند باشیم .

نویسنده => تینا